.jpg)
| พอจะมีอะไรดีอยู่บ้าง |
 |
 |
|
คมสัน สุริยะ
24 สิงหาคม 2553
เพื่อนผมคนหนึ่งที่เยอรมันชอบล้อเล่นเวลาที่ผมเขียนรายงานเสร็จแล้วขอให้ช่วยอ่าน
แทนที่จะบอกว่า โอ้ มันยอดมาก ในที่สุดเธอก็ทำเสร็จจนได้ ไหนดูซิ อยากอ่าน ๆ
เขากลับบอกว่า โอ้ย รายงานกระจอกไม่อยากอ่าน ไปหาอะไรกินกันดีกว่า
ถ้าเป็นคนอื่นผมอาจจะโกรธ แต่กับเพื่อนคนนี้ทำเอาผมหัวเราะ
ที่เป็นเช่นนี้เพราะว่า เขาเห็นว่าผมใช้งานตัวเองอย่างหนักกว่าที่รายงานจะออกมา
ไม่ค่อยได้หลับ และไม่ค่อยได้กินอะไรดี ๆ
เขาจึงไม่อยากให้ผมคิดถึงมันอีก เลยชวนไปพักผ่อนโดยการหาอะไรกิน
เพราะถ้าเขาอ่าน ผมก็ต้องคะยั้นคะยอให้เขาแสดงความคิดเห็น
แล้วเมื่อเขาพูดอะไรออกมา ผมก็ต้องเก็บเอาไปคิด หรือเอากลับไปแก้ใหม่เดี๋ยวนั้น
ทางที่ดีเขาจึงไม่แสดงความคิดเห็นอะไร
ที่น่าประหลาดใจ คือคำว่า รายงานกระจอก มันทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก
เพราะผมรู้ว่า รายงานเล่มนี้มันมีอะไรดีอยู่บ้าง มันไม่ถึงกับกระจอกอย่างนั้น
ถึงมันจะไม่เลิศเลอเปอร์เฟ็ค ชนิดหาที่ติไม่ได้
แต่ก็มีของดีอยู่ในนั้นบ้าง
ผมเริ่มบอกเพื่อนว่า รายงานนี้คำนวณอะไรบางอย่างออกมานะ เจอเรื่องเด็ดเลยหล่ะ
เขาบอกว่า เหรอ ไม่อยากฟัง แล้วก็ยิ้ม ๆ
ได้ยินอย่างนี้ผมก็ยิ่งหัวเราะใหญ่
ผมคิดว่าความสุขของการทำรายงานวิจัยอยู่ตรงนี้
คือ การที่เราเชื่อมั่นว่ารายงานเล่มนั้นมีดีอะไรบางอย่าง
ในทางกลับกัน ความทุกข์จะเกิดขึ้นถ้าเรามัวแต่คิดว่า มันจะมีข้อบกพร่องตรงไหน
เพื่อนของผมทำให้ผมคิดได้ว่า หลังจากทำรายงานเสร็จแล้ว
เราก็ควรมีความสุขกับมัน ไม่ใช่ว่าอุตส่าห์ทำจนเสร็จแล้วก็ยังต้องมาอมทุกข์
ข้อบกพร่องทั้งหลายแน่นอนว่าผู้อ่านย่อมค้นพบและแสดงความคิดเห็นในภายหลัง
แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นเดี๋ยวนี้
ขอให้เดี๋ยวนี้เป็นเวลาที่มีความสุขก็พอ อย่างน้อยสักพักหนึ่ง
|